Piercing oznacza po angielsku „kolczykowanie” lub „przekłuwanie”. Jest to metoda ozdabiania ciała polegająca na przekłuwaniu specyficznych miejsc ciała, np. nosa, języka, warg, łuków brwiowych, podbródka, pępka czy sutków. Znany jest także piercing intymny – czyli przekłuwanie warg sromowych u kobiet oraz prącia i moszny u mężczyzn. Najpopularniejsze kolczyki do piercingu to kółko zapinane kulką oraz sztanga powierzchniowa (nazwana tak ze względu na kształt). Kolczyk w uchu lub kolczykowanie ciała może nie tylko ozdabiać, ale także nieść za sobą konkretne znaczenie.
1. Historia piercingu
Historia piercingu jest tak stara jak historia tatuażu. Wykonywano go w starożytnym Egipcie, Grecji i Rzymie. W państwie faraonów posiadanie kolczyka w pępku było śladem przynależności do rodziny królewskiej, jeśli ktoś z ludu w podobny sposób modyfikował swoje ciało, był karany śmiercią.
Bardzo wiele znaczeń przypisywano też kolczykowaniu w starożytnym Rzymie. Kolczyk w uchu symbolizował wysoki status społeczny, bogactwo i luksus, a wojownicy umieszczali sobie kolczyki w sutkach, bo były one znakiem męstwa i odwagi, a z drugiej strony służyły jako punkt przymocowania płaszczy.
W czasach Imperium Rzymskiego władze wykorzystywały piercing także do oznaczenia przestępców i kryminalistów. Kolczykowanie było powszechne także w kulturze Majów, Azteków i plemion obu Ameryk. Moda na piercing pojawiła się w czasach elżbietańskich wraz z modą na tatuaże w gronie marynarzy.
Jej renesans nastąpił w okresie wiktoriańskim, ale przeniósł się w wyższe warstwy społeczeństwa – przekłuwanie sutków i genitaliów stało się wówczas bardzo popularne w kręgach arystokratycznych, a niektórzy twierdzą, że piercing intymny wykonywali nawet członkowie rodziny królewskiej.
Kultura chrześcijańska negowała piercing, traktując wszelkie modyfikacje ciała jako praktykę barbarzyńską i pogańską. W XIII wieku Kościół Katolicki wydał zakaz kolczykowania ciała. Miało to związek z dogmatem, który mówi o stworzeniu człowieka na obraz Boga, stąd też nikt nie ma prawa w ten obraz ingerować.
Po wprowadzeniu takiego zakazu, uszy oraz inne części ciała kolczykowali sobie tylko złodzieje, piraci i osoby z niższych warstw społecznych.
Prawdziwe odrodzenie piercingu nastąpiło dopiero w latach 70. XX wieku w Los Angeles i należy wpisać go w szerszy nurt tzw. body artu.
2. Najpopularniejsze rodzaje piercingu
Piercing to szerokie pojęcie, które obejmuje różne formy przekłuwania i kolczykowania ciała. Najpowszechniejsze formy piercingu to:
- piercing ucha – jest to najpopularniejsza i jedna z najstarszych form piercingu; kolczyk w uchu w nikim nie budzi już zdziwienia, nawet jeśli są to coraz popularniejsze ostatnio kolczyki rozpychające ucho;
- piercing nosa – pierwotnie używany był przez plemiona wojownicze; dziś najczęściej nos przekłuwają sobie kobiety; kolczyk w nosie może przybierać postać od delikatnego i drobniutkiego kamyka do dużej i grubej „obręczy” ;
- piercing języka – był popularny już wśród Majów i Azteków i innych plemion z regionu Północno-Zachodniego Pacyfiku; dziś kolczyk w języku jest jednym z najczęściej wykonywanych rodzajów piercingu, bo zapewnia sporą dyskrecję i nie jest widoczny, jak np. kolczyk w nosie czy w brwi;
- piercing intymny – do dziś jest bardzo kontrowersyjną sprawą – u jednych powoduje brak ochoty na seks, u innych znacznie wzmaga libido i przyjemność seksualną, choć nie ma żadnego naukowego dowodu, że jego posiadanie zwiększa doznania cielesne.
3. Kolczyk w zębie
Możliwe jest również wykonanie kolczyka w zębie, mimo iż brzmi to nieco dziwnie. Można to zrobić na dwa sposoby: mozna dokleić kolczyk do zęba lub wykonać w nim dziurkę, przez którą jest przekładany.
W pierwszym przypadku jest to opcja bezpieczna, jeśli jednak chodzi o drugą - zdania są podzielone. Stomatolodzy zapewniają, że zabieg ten nie uszkadza struktury zęba i nie niszczy szkliwa.
3.1. Zabieg doklejenia kolczyka do zęba
Zabieg doklejenia kolczyka do zęba jest bezbolesny. Trwa od 15 do 20 minut i możemy wykonać go w gabinecie dentystycznym. Polega na przyklejeniu wybranego przez nas kolczyka specjalnym klejem do zęba. Nie wymaga to wiercenia dziury w zębie.
Kolczyk taki utrzymuje się za zębie nawet przez cały rok. Cena założenia takiej biżuterii na zęby wynosi od 150-600 złotych, jest jednak uzależniona m.in. od materiału, z którego jest wykonany i jego wielkości.
Usunięcie tej biżuterii nie jest większym problemem i jest wykonywany oczywiście w gabinecie stomatologicznym. Stomatolog zdejmuje taki kolczyk przy pomocy specjalnego wiertła, nie niszczącego szkliwa.
Lekarze zapewniają, że taka ozdoba nie przeszkadza w codziennej pielęgnacji, nie jest również problemem podczas jedzenia.
3.2. Przedziurawienie zęba
Inną, bardziej radykalną i rzadko stosowaną metodą jest zakładanie kolczyków w zębach, w których wcześniej wywiercono dziurę. Przez ten otwór przekładane są kolczyki.
Nie jest to najbezpieczniejsza forma zakładania biżuterii, nie wygląda to również estetycznie.
3.3. Jak wybrać odpowiedni kolczyk do piercingu?
Biżuterię tego typu możemy zakupić w gabinetach, które oferują usługi w zakresie stomatologii estetycznej. W ofercie jest bardzo duży wybór.
Poszukiwania można rozpocząć od wybrania materiału, z którego jest wykonany. Dostępne są kolczyki ze srebra lub złota. Mogą być dodatkowo wzbogacone dodatkami cyrkonii, szafirów, kryształków, diamentu, rubinów, itd.
4. Przebieg zabiegu przekłuwania uszu
W zdecydowanej większości przypadków piercing nie jest czasochłonny. Przekłuwanie wybranego miejsca odbywa się przy pomocy igły iniekcyjnej lub wenflonowej, fałdy skóry przytrzymywane są za pomocą specjalnych szczypiec.
Wszystko to odbywa się w ciągu kilku sekund, założenie kolczyka trwa również kilka do kilkunastu sekund. Powinny zostać zachowane całkowicie sterylne warunki zabiegu, ponieważ istnieje ryzyko infekcji lub zakażenia.
5. Gojenie się po piercingu
Z medycznego punktu widzenia, przekłucie ciała jest jednoznaczne z jego okaleczaniem. Przekłucie jest otwartą raną, która potrzebuje czasu, aby się zagoić.
Czas gojenia zależy od miejsca przekłucia i indywidualnych cech każdego człowieka. Początkowo możemy odczuwać lekki ból, pieczenie, swędzenie i dyskomfort. Może wydzielać się płyn zawierający limfę, która po zaschnięciu tworzy na biżuterii strupki. Możemy je odmaczać przy pomocy soli fizjologicznej, zaś przekłucie powinniśmy dezynfekować np. Octeniseptem.
Przez jakiś czas po zabiegu nie powinniśmy spożywać dużych ilości kofeiny ani alkoholu, nie jest zalecane również stosowanie leków rozrzedzających krew, jak np. aspiryna.
Jeśli przekłuliśmy język, wskazane będzie ograniczenie palenia papierosów.
6. Przeciwwskazania i ryzyko piercingu
Rana, jaka powstała po przekłuciu jakiejś części ciała, musi się zagoić.
Dlatego też do przekłuwania ciała używa się biżuterii wykonanej z hipoalergicznych stopów metali, korzystnie wpływających na proces gojenia. Komplikacje w procesie gojenia to tylko jedno z niewielu powikłań po zabiegu piercingu.
Jak każde przekłucie grozi ono bowiem zakażeniem i dostaniem się do organizmu bakterii. Jeśli przekłucie nie zostanie przeprowadzone w warunkach sterylnych, to istnieje ryzyko zachorowania na WZW typu B i C, zakażenia wirusem HIV i gronkowcem.
Ponadto, przekłuwanie ciała w obrębie jamy ustnej zwiększa ryzyko urazów w uzębieniu, a także licznych ubytków próchnicowych. Bezwzględnymi przeciwwskazaniami do wykonania piercingu są:
- zaburzenia krzepliwości krwi;
- stany zapalne, zakaźne lub jakiegokolwiek zmiany skórne w okolicach planowanego kolczykowania;
- alergie na metale;
- choroby przewlekłe, np. cukrzyca;
- tendencje do bliznowców.
W zasadzie piercing nie zna ograniczeń, bo ludzie wykonują sobie kolczyki w najróżniejszych częściach ciała, chcąc być coraz bardziej oryginalnymi i ekstrawaganckimi.
Vean Tattoo Gdańsk
to dobre