Wojskowe tatuaże zostały integralną częścią braterstwa, które jednoczą wszystkie oddziały wojskowe. Są one nie tylko środkiem wyrażania indywidualności, ale są także identyfikacji, a nawet obrzęd przejścia dla wielu członków armii.
Zarówno u kobiet jak i mężczyzn tatuaże te są szczególnie osobistym sposobem radzenia sobie z emocjami gniewu i strat, które nieuchronnie towarzyszą podczas służby wojskowej.
Wojskowy tatuaże mogą być upamiętnieniem własnych lub cudzych przeżyć. Jednakże, w celu wykazania odpowiedniego szacunku dla ofiary należy się upewnić, że wszelkie odznaki lub inne insygnia są właściwie przedstawione. Najnowsze badania dowodzą, że tatuaże są najbardziej popularne w marynarce wojennej.
W armii najpopularniejszymi wzorami są medale i nagrody. Są to nie tylko świetnym sposobem na internalizowanie swoich osiągnięć i przechowywanie go na zawsze, jako narzędzie motywacyjne.
Morskie tatuaże mają często podobny charakter i mają na celu pomóc zidentyfikować siebie nawzajem w cywilnych warunkach. Często zdarza się, że cała jednostka będzie miała konkretną formę tatuażu, na przykład odznakę jednostki.
Nie jest zaskoczeniem, że tatuaż marynarki wojennej ma najwyższy odsetek wśród użytkowników tatuaży, biorąc pod uwagę, że żeglarze tatuują się od niepamiętnych czasów. Jednakże, wzory są najbardziej zróżnicowane ze wszystkich grup, głównie dlatego, że członkowie Marynarki Wojennej chcą uzyskać wiele różnych tatuaży w kilku stylach.
Te tatuaże mogą być równocześnie wykonane na wiele różnych sposobów, np. bambusem, igłą lub bardziej nowocześniej z pistoletem.
Tatuaż wojenny posiadają specjalne miejsce w kulturze marynarskiej. Kotwice są związane z innymi morskimi elementami, jak statki żaglowe, syrena na godle lub wojskowymi, w szczególności marynarki lub straży przybrzeżnej.
Wzór kotwicy sugeruje ochronę jego posiadacza od wielu nieszczęść, podobnie jak prawdziwa kotwica na statku chroni od dzikich silnych wiatrów i prądów.
Kotwice były wykorzystywane przez wczesnych chrześcijan jako substytut symbolu krzyża, gdy nie mogli otwarcie wyznawać kultu Chrystusa.