Piercing męskich genitaliów

Podobnie jak u kobiet, również i u mężczyzn, występuje wiele sposób i miejsc przebijania genitaliów. Aż trudno w to uwierzyć, gdzie ludzie są w stanie przekłuć swoje ciało. Cóż - ludzka wyobraźnia nie zna granic.

Do najbardziej znanych metod piercingu męskich genitaliów należą:

Ampallang - jest to jedna z technik przekłuwania męskich genitaliów. Kolczyk przechodzi poziomo przez żołądź i prowadzi nad cewką moczową.

Drugą techniką jest apadravya, w której podobnie jak w ampallang kolczyk przechodzi przez żołądź i prowadzi przez środek cewki moczowej, tyle tylko że pionowo. Obie techniki wywodzą się ze starożytności: apadravya jest wspomniana w Kamasutrze, ampallang zaś było praktyką rozpowszechnioną w południowo-wschodniej Azji przez setki lat.

Prince Albert. Jest to średnio popularna forma kolczykowania męskich genitaliów, która wywodzi się od męża królowej Wiktorii - króla Alberta. Zabieg ten jest bardzo trudny i bolesny. Kolczyk wprowadza się do ujścia cewki moczowej prowadząc około 5-7mm (w zależności o indywidualnych uwarunkowań) po czym schodząc w dół żołędzi wyprowadza na zewnątrz prawie pod samym wędzidełkiem między żołędziem a napletkiem. Wskazane jest, aby przekłucie wykonywane było w trakcie wzwodu członka.

Frenum. Bardzo popularny sposób kolczykowania męskich genitaliów. Wykonywany jest na tylnej, niższej stronie penisa, gdzie kolczyk umiejscawiany jest pod skórą w poprzek prącia. Funkcją frenum jest przede wszystkim zwiększenie stymulacji podczas stosunku płciowego. Występują również dwie inne odmiany tego sposobu kolczykowania penisa: Lorum, wykonywany nieco niżej, na trzonie członka w pobliżu moszny, oraz Frenum Ladder (drabina), będąca rzędem przekłuć biegnących od nasady w górę prącia. Ilość noszonych kolczyków uzależniona jest od długości penisa i wrażliwości skóry.

Infibulation. Jest to sposób zdobienia napletka prawie tak stare jak obrzezania. Podczas igrzysk olimpijskich w starożytnej Grecji atleci przyczepiali swój napletek do trzonu penisa, co najprawdopodobniej dało początek piercingowi napletka. Zabieg ten wykonywano prawdopodobnie po to, by atleci i niewolnicy nie mogli odbywać stosunków płciowych.

Guiche (Perineum). Umieszczany jest praktycznie w każdym miejscu między odbytem a moszną, wzdłuż linii pośrodkowej krocza. Samo słowo guiche (słowo francuskie) oznacza otwarcie, okno. Technika ta nie cieszy się dużą popularnością, ze względu na częste występowanie komplikacji i trudności w gojeniu.

Hafada. Przekłucie umiejscowione może być w każdym miejscu w obrębie moszny. Przypuszcza się, że ten sposób kolczykowania narodził się w krajach arabskich, później rozprzestrzenił się na północną Afrykę i Bliski Wschód. Wówczas stanowiło rytuał inicjacyjny podkreślający dojrzałość. Wykonywane było zazwyczaj po lewej stronie. Do Europy trafił najprawdopodobniej dzięki Legii Cudzoziemskiej, która stacjonowała niegdyś na terenach dzisiejszego Libanu i Syrii. Ten sposób kolczykowania nie był praktykowany przez prymitywne plemiona i uważa się, że jest on wytworem dzisiejszej sztuki piercingu.

Dydoe. Najczęściej stosowana jest u obrzezanych mężczyzn, co wynika z faktu, że posiadanie kolczyka umiejscowionego na żołędzi wzmaga odczucia seksualne podczas stosunku płciowego. Możliwość jego wykonania zależy od anatomicznej budowy członka: żołądź musi być wystarczająco duża, by zmieścić na sobie biżuterię i umożliwić przeprowadzenie zabiegu. Igłę przeprowadza się albo przez czubek, albo przez boczne części żołędzi. Nazwa odnosi się zarówno do pojedynczego przekłucia, jak i do pary lub kilku kolczyków.

Ciekawe na jakie kolejne pomysły wpadną piercingerzy? Może już wkrótce się przekonamy.