Pamiętam, jak siedziałam na tego typu forum i czytałam wszystkie posty, od początku do końca, szukając cennych wzkazówek pomiędzy stosem ironicznych komentarzy tych "co już wiedzieli o co kaman" i nabijali się z początkujących ;))).
Pamiętam te niezliczone godziny szperania w necie, podpytywania gdziekolwiek się dało. O co chodzi z tym tatuowaniem, jak głęboko wbija się ta igła, jak tej skóry nie przebić przez przypadek, pod jakim kątem wchodzi ta igła i masa masa innych pytań bez odpowiedzi chodziła mi po głowie :))).
Ogromym plusem mojej sytuacji była skończona szkoła artystyczna, czyli wyćwiczona w rysowaniu i robieniu grafik, ręka. Bez tego nie wyobrażam sobie zrobienia takiego progresu jaki poczyniłam w dość krótkim czasie. Ale zanim ta reka zaczęła tatuować świadomie minęło sporo czasu :))
Jak się zaczęło? Na nodze mojego przyjaciela :)). Tatuowaliśmy oboje. Wybraliśmy "łatwy" jak nam się wtedy wydawało projekt. Ogromnego kruka :DD...jak dzisiaj o tym wspominam był to najgorszy pomysł, za duży projekt , zbyt detaliczny. Ale kto to wtedy wiedział. Powstał piękny, duży babol :)). Tomek bardzo go lubi i nie pozwala na wycoverowanie :DD.
Jakimś cudem udało mi się załapać na kurs tatuażu, zapłacił Urząd Pracy. Te kursy są bardzo drogie, trwają tylko 10 dni. Pytanie czy to się opłaca czy nie. Pamiętam jak zaraz po kursie miałam totalny niedosyt, sama nie wiedziałam czy jestem z niego zadowolona czy też nie. Prawda jest taka, że wiedza tam przekazana była bezcenna. Bardzo dużo drobnych, bardzo ważnych porad. Często wspominam słowa tego kursu tatuując dzisiaj. Przypominają mi się w momentach kiedy korzystam z nich w praktyce.
Zakres tematów z tatuowania jest ogromny. Pytania pojawiają się cały czas, przychodzą nowe rozwiązania, ułatwienia, pomysły na uzyskanie założonego efektu. To jest ten aspekt, który czyni tatuaż tak wyjątkowym, bo dla artysty świadomość tego, że cały czas może się rozwijać i odkrywać nowe rozwiązania jest bardzo, bardzo ważna.
Tak się to zaczęło. Koniec kursu złożył się z moją decyzją o rozpoczęciu "podróży dookoła świata". Achh te marzenia. Wszystko na raz :))) ale tak się nie da. W praktyce sprzedałam totalnie wszystko co miałam, kupiłam plecak i wyjechałam na kilka lat szwędania.....co niestety odłożyło w czasie plan tatuowania, bo zwyczajnie nie czułam abym miała warunki do pracy, będąc w autostopowej podróży.
Temat tatuażu był dla mnie na tyle ważny, że wróciłam do Polski aby totalnie się temu poświęcić i tak od nieco ponad roku tatuuję, prawie codziennie.
Poczucie, że tatuuję świadomie mam od września zeszłego roku. Wsześniej tatuowanie mocno mnie stresowało. Nie dawałam tego poznać po sobie, ale w zasadzie tatuowałam na wdechu " :DDD w obawie, że linia będzie krzywa.
Obiecałam sobie kiedyś, że wrócę na forum jak już będę coś wiedzieć i odwdzięczę się opisaniem swojej historii.
Rady dla początkujących....
- ćwiczyć na czym się tylko da. Nic nie zastąpi ludzkiej skóry, ale każda praktyka (gumolit, banan, proste kreski dookoła pomarańczy itp itd) jest na wagę złota. Każdy kontakt z maszynką i możliwość nią tatuowania, obycia się z tym narzedziem.
- wybierać łatwe tematy, małe prace, unikać geometrii chyba że robionej w dotwork, motywy organiczne są dość bezpieczne, bo jak listek będzie krzywy to jednak inaczej niż krzywe oko czy nos ;)))
- pamiętać o tym, że każdy się kiedyś uczył i zaczynał i ma na swoim koncie te początkowe prace ;)))
Moje grafiki można pooglądać na insta i fb jeśli ktoś ma ochotę zobaczyć jak się to rozwinęło.
Kasia Kefifi
Jak Ci idzie po roku?
Pomogłem, kciuk w górę obok posta. Dbaj o dziarę bo jak dbasz tak masz!