Tatuaże japońskie - historia

Mimo, że najstarsze ślady tatuaży pochodzą z tak dawnych epok, to jednak najpewniejsze ślady japońskich tatuaży pojawiają się między  300 rokiem p.n.e. oraz 300 rokiem n.e., czyli z ery Yayoi.

Dlaczego pojawia się tak ogromna różnica czasowa? Otóż tatuaże z ery Yayoi mają swoje potwierdzenie w pismach podróżnych, dostarczając wielu ciekawych informacji. Jednakże znaczenie tatuowanie było całkowicie inne niż współcześnie – początkowo tatuaże japońskie służyły jedynie dla oznaczenia statusu społecznego oraz w celach duchowych. Zmiana nastąpiła na przestrzeni następnych stuleci, między 300 a 600 n.e. sprawiając, że tatuaże zostały przypisywane działalności przestępczej. Nie oznaczały one jednak „statusu” więźnia, lecz były pewnego rodzaju piętnującą karą. W źródłach pochodzących z 720 roku można znaleźć nawet zapis: “Cesarz wezwał przed swoje oblicze Hamako, Murai o Azumi i rozkazał mu słowami: spiskowałeś bunt i zamach stanu. Ta zbrodnia jest karana śmiercią. Okażę Ci jednak wielkie miłosierdzie i daruję karę śmierci, a skażę Cię na tatuowanie.„ 

Tatuaże japońskie, które znamy dzisiaj, są o wiele bardziej współczesne – swoje początki mają w latach 1600 a 1868, czyli w epoce Edo. To właśnie wówczas zaczęły pojawiać się różnorodne obrazy na ciele przedstawiające tygrysy, kwiaty oraz mityczne postaci. Nie ma pewności, kto dokładnie mógł pozwolić sobie na tego typu tatuaże, z całą pewnością jednak były one symbolem zamożności.

Ciekawostką jest technika – początkowo, tworząc japońskie tatuaże wykorzystywano techniki takie same jak przy wykonywaniu drzeworytów, czyli rylców i dłut. Tusz stanowiła wówczas czerń Nara, czyli barwnik o ciekawych właściwościach. Wykorzystanie tuszu Nara charakteryzuje się zmianą koloru barwnika tuż po wstrzyknięciu go pod skórę, z czerni zmienia się on w niebiesko-zielony odcień.

W drugiej połowie XIX wieku oraz w pierwszych latach wieku XX, tatuaże zostały całkowicie zalegalizowane w Japonii. Miało to służyć lepszemu postrzeganiu Japończyków przez przybywających do kraju obcokrajowców. Nie sprawiło to jednak, że tatuaże japońskie przestały się kojarzyć z światem przestępczym – stereotypowe podejście nadal wywoływało wiele odwołań do japońskiej mafii, czyli Yakuzy.

Współcześnie, mimo że podejście społeczeństwa się zmienia, nadal pojawiają się negatywne skojarzenia oraz niechęć ze strony starszych osób. Doprowadza to nawet do intrygujących sytuacji, takich jak pojawianie się miejsc, do których nie może wejść wytatuowana osoba. Takie zakazy obowiązują w centrach fitness, publicznych łaźniach, czy też gorących źródłach. Mimo to, tatuaże japońskie stają się coraz bardziej popularne wśród młodych osób. W ostatnich latach pojawiały się również „akcje społeczne”, które miały nawet na celu „oczyszczenie” urzędowych miejsc pracy z osób, które posiadają wytatuowane wzory.

Kunihiro Shimada, Przewodniczący Japońskiego Instytutu Tatuażu podkreśla, że ta popularność rośnie bardzo powoli, salony tatuażu pojawiają się głównie w miejscach, które są charakterystyczne dla turystów. Tatuaże japońskie bardzo powoli zmieniają podejście społeczeństwa.

Tatuaże japońskie odznaczają się niesamowitym wyglądem i bogatą historią. Każdy element, każdy znak ma wartość i swoją własną symbolikę. To tylko skrótowa historia japońskich tatuaży, lecz już na tak niewielkim zarysie widać, że zmieniała się ona bardzo powoli, a nawet współcześnie wygląda, jakby zatrzymała się kilka wieków wcześniej.

W kolejnym artykule pojawi się opis najczęstszych wzorów tatuaży japońskich oraz ich znaczenie, przedstawione zostaną kolory oraz motywy, ponieważ inspiracje tatuażami japońskimi można spotkać wszędzie.