Tatuaż, czyli dowolny znak graficzny na ciele jest tak stary jak społeczeństwo ludzkie

Historia tatuażu

Skóra jest ostateczną granicą pomiędzy prywatnością, a otaczającym nas światem. Nasz wygląd zewnętrzny ma decydujący wpływ na pierwsze wrażenie jakie po sobie pozostawiamy oraz na naszą atrakcyjność seksualną. Od początków istnienia ludzkości, jednostki ozdabiały swoje ciała poprzez nakładanie na nie farb i rysunków. Nosząc tradycyjne tatuaże tj. pająka czy słońce osobą wtapia się w magiczny świat tatuaży, którego historia ciągnie się od tysięcy lat.

Pierwotnie tatuaże miały znaczenie religijne i obrządkowe.

W większości kultur mogły sobie na nie pozwoli jedyne nieliczne jednostki – najczęściej kapłani lub wodzowie plemienni. Najstarszy odkryty tatuaż znajdował się na ciele mumii egipskiej kapłanki bogini Hator, która żyła około 2 tysiące lat przed Chrystusem.

Składał się on z linii i serii kropek na ciele kobiety.

Malunki na ciele były także bardzo popularne pośród Indian z Ameryki Południowej i Północnej. Obrazowały one pozycje w hierarchii społeczeństwa, opisywały cechy charakteru i zasługi dla plemienia. Także w Afryce do tatuaży przywiązywano bardzo duża wagę. Szczególnie kolor czerwony w malunkach na ciele był ważny. Przypisywano mu życiodajną siłę, która pozwalała na długie i szczęśliwe życie, jednocześnie chroniąc przed złymi duchami. W Azji szczególnie długą historią sztuki tatuażu może się pochwali japoński teatr Kabuki. W Europie pierwsze wzmianki o tatuażach można znaleźć w dziełach Juliusza Cezara, który to opisuje celtyckie zwyczaje tatuowania ciała.

Kolejną znaną osobistością opisującą tą starożytną sztukę był Ahmad ibn Fadlan, który opisał tatuaże wikińskie. W roku 787 papież Adrian I zakazał wykonywania malunków na ciele. Powodem tego zakazu było twierdzenie, że skoro człowiek został stworzony na obraz i podobieństwo Boga, to tatuowanie ciała jest jego profanacją. Od tego czasu W Europie tatuaże przestały być popularne. Dopiero pod koniec XVIII wieku mieszkańcy starego kontynentu zmienili swoje nastawienie do tego sposobu ozdabiania ciała. Angielski marynarz i odkrywca nazwał proces ozdabiania ciała od odgłosu, który usłyszał podczas swojego pobytu w Polinezji.

Prawdopodobnie pochodził on od odgłosu jaki był wydawany podczas wbijaniu ostrego narzędzia znużonego w barwniku w skórę tubylców. Żeglarze wracając ze swoich zamorskich wypraw z egzotycznych krajów przejęli zwyczaj ozdabiania swoich ciał. Byli oni przekonani, że te rysunki będą ich chroniły w czasie podróży do domu, w związku z czym częstym motywem tatuażu był Chrystus. Od tego czasu sztuka tatuażu zyskiwała na znaczeniu. Szczególnie popularna była pośród szlachty, wojskowych i w otoczenia króla. Za przykład można wziąć cara Mikołaja II, który wrócił z pielgrzymki do Jerozolimy z wytatuowaną szpadą na sercu. Innymi postaciami historycznymi są Henryk III, który miał na plecach scenę z polowania, czy też arcyksiążę Franciszek Ferdynand, który miał wytatuowanego węża. Ze znanych polityków zamiłowania do tatuaży nie kryli Churchill, Roosvelt i Stalin, czy John F. Kennedy. Obecnie są one bardzo popularne wśród aktorów i muzyków.

Pośród tych osobistości znajdują się Angelina Jolie, Johnny Deep, Mike Jagger, Joel, Benji Madden i wielu innych. Obecnie do robienia tatuaży używa się specjalnych maszynek elektrycznych. Pierwsze takie urządzenie wymyślił w 1891 roku Samuel O'Reilly. Mechanizm składa się z dwóch elektromagnesów, które dzięki ruchom przyciągania i odpychania przekazują impuls mechanicznej pałeczce, do której przyczepione są igły (jedna lub więcej).

Takie urządzenie pozwala na wykonanie około 50-ciu nakłuć w ciągu sekundy oraz dokładne rysowanie.